των Kate Bravery και Avantika Tomar
Οι επιζώντες αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα δύο βασικών στοιχείων: της ετοιμότητας και ανθεκτικότητας. Το ίδιο ισχύει και με τις εταιρείες. Είναι ξεκάθαρο, για παράδειγμα, ότι όσοι είχαν από πριν υιοθετήσει την ψηφιοποιημένη εργασία, είναι σε καλύτερη θέση από ό, τι όσοι αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που επέβαλλε ο κορονοϊός. Πριν από το ξέσπασμα, η «Amazon» είχε πρόσφατα επενδύσει, σε μεγάλο βαθμό, στην τεχνολογία ανθρώπινου δυναμικού με νέες προσλήψεις, επιτρέποντας στην εταιρεία να ενσωματώσει 1.700 νέους υπαλλήλους σε μια μόνο μέρα. Η ανθεκτικότητα, η ιδέα του «kurzarbeit», ή οι μειωμένες ώρες εργασίας, απέκτησαν υποστηρικτές. Το 2008, οι κατασκευαστές της Γερμανίας χρησιμοποίησαν την ύφεση για την επανεκπαίδευση των εργαζομένων και τον επανεξοπλισμό. Η προσέγγιση αυτή βοήθησε τη γερμανική βιομηχανία να ανακάμψει γρήγορα μετά την οικονομική κρίση, ενώ άλλες οικονομίες καθυστερούσαν.
Ακόμη και πριν από την τωρινή αβεβαιότητα, τα σχέδια οργανισμών για την ύφεση σηματοδότησαν ότι μετέτρεπαν τις στρατηγικές μελλοντικής εργασίας σε τακτικές επιβίωσης. Σε περίπτωση δυσμενών μακροοικονομικών συνθηκών, οι εταιρείες δήλωσαν ότι σχεδίαζαν να αυξήσουν τις στρατηγικές συνεργασίες (40%), να χρησιμοποιούν περισσότερο ευμετάβλητες δεξαμενές ικανοτήτων (39%) και να επενδύσουν στην αυτοματοποίηση (34%), σύμφωνα με τη μελέτη «Global Talent Trends 2020», της «Mercer».
Αν και η παρούσα κρίση έχει εντείνει τη διάθεση για επιβίωση, με επίκεντρο στις άδειες απουσίας, στην οικονομική λιτότητα και στη δημόσια υγεία, η ορθή αξιοποίηση της περιόδου της πανδημίας μπορεί να προκαλέσει μια ευχάριστη ρήξη με τις επιχειρήσεις, ως συνήθως. Με τη διερεύνηση δεδομένων σχετικά με τα σχέδια των εταιρειών για το 2020, μαζί με το τι κάνουν οι οργανισμοί αυτήν την περίοδο, μπορούμε να συλλέξουμε πληροφορίες σχετικά με το ποιες επιχειρήσεις είναι στην καλύτερη θέση για να επιβιώσουν, και ποιες δεξιότητες θα επιτρέψουν την επαναδημιουργία τους τη μετα-κορονοϊό εποχή.
Δαρβινικοί κανόνες
Η τύχη μιας επιχείρησης, κατά τη διάρκεια της κρίσης του COVID-19, βασίζεται σημαντικά στην ετοιμότητα και ανθεκτικότητα της βιομηχανίας. Δώστε προτεραιότητα στην ετοιμότητα, η οποία κατά την άποψή μας έχει τρία στοιχεία. Το πρώτο είναι το εύρος των ψηφιακών εργασιακών πρακτικών μιας εταιρείας κατά την πανδημία. Σε αυτό το σημείο, η έρευνα «Talent Trends» δείχνει ότι η πρόοδος της ψηφιακής εμπειρίας έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια: Μόνο δύο στις πέντε εταιρείες δηλώνουν ότι είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό, ή πλήρως ψηφιοποιημένες, ένας αριθμός που δεν έχει αλλάξει από το 2018. Αυτό έχει σημασία επειδή η ψηφιοποίηση αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο οι οργανισμοί αξιοποιούν το ταλέντο - βοηθώντας τους να δημιουργήσουν ποικιλόμορφο εργατικό δυναμικό, να βελτιώσουν τη διαδικασία ομαδοποίησης, να αναλύσουν τις επιδόσεις και, ουσιαστικά- υπό τις σημερινές συνθήκες, να επωφεληθούν από την ευέλικτη εργασία.
Η ευέλικτη εργασία αποτελεί μια επιπλέον κρίσιμη συνιστώσα και, πάλι, σημειώνεται καθυστερημένη πρόοδος. Μόλις το 44% των εταιρειών δηλώνουν ότι αξιολογούν συστηματικά τις θέσεις εργασίας ως προς την προσαρμοστικότητά τους - με άλλα λόγια, την ευελιξία της εργασίας, σε σχέση με την κατάσταση ενός ατόμου. Μόνο το 22% των εταιρειών ήταν έτοιμες για μαζική τηλεργασία πριν από το ξέσπασμα, σύμφωνα με την έρευνά μας. Ωστόσο, το 37% των εταιρειών έχουν εφαρμόσει υποχρεωτικά, εργασιακά σχέδια από το σπίτι σε όλη την εταιρεία, ενώ ένα επιπλέον 17% έχει δημιουργήσει για τον σκοπό αυτό ειδικά τμήματα. Η απομακρυσμένη εργασία απαιτεί εμπιστοσύνη, καθώς και ψηφιακή υποδομή - εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία, στην ικανότητα και στα κίνητρα των ανθρώπων. Αυτό από μόνο του αποτελεί πρόκληση. Δύο στις πέντε εταιρείες στα πλαίσια της μελέτης «Talent Trends» δηλώνουν ότι απαιτείται περισσότερη εμπιστοσύνη μεταξύ του οργανισμού και των υπαλλήλων, ώστε να πετύχει η ευέλικτη εργασία και στην τρέχουσα φάση, το 81% των εταιρειών ανησυχούν για τον αντίκτυπο της ψηφιακής εργασίας στην παραγωγικότητα.
Η ευελιξία ως απάντηση σε εξωτερικές αναταραχές, ή ερεθίσματα, αποτελεί τον τρίτο πυλώνα της ετοιμότητας. Περιέργως, σχετικά με το ζήτημα για περισσότερη ευελιξία, το να έχουν ομάδες και εργαζόμενους με πολλά προσόντα, ήταν το πιο σημαντικό για τις εταιρείες - περισσότερο από τις ευέλικτες πρακτικές εργασίας ή από τον ευέλικτο σχεδιασμό του οργανισμού. Η επανεκπαίδευση και προσαρμοστικός τρόπος σκέψης βοηθούν συχνά ώστε να κατανοήσουμε την ευελιξία, αλλά ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι αν και το 78% των εργαζομένων λένε ότι είναι έτοιμοι να επανεκπαιδευτούν, τα στελέχη πιστεύουν ότι μόνο το 45% του τρέχοντος εργατικού δυναμικού τους μπορεί να προσαρμοστεί. Η αλλαγή αυτής της νοοτροπίας είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση των σημερινών και μελλοντικών αναταραχών - αλλά με την επένδυση στη μελλοντική μάθηση μόνο στη τέταρτη θέση της λίστας προτεραιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, χρειάζεται πολύ περισσότερη προσοχή.
Στο μεταξύ, η ανθεκτικότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τύπο της βιομηχανίας. Σύμφωνα με την έρευνά μας για τον COVID-19, οι τομείς που αντιμετωπίζουν σημαντικό αντίκτυπο από τη διακοπή λειτουργίας είναι η υγειονομική περίθαλψη (56%), το λιανικό εμπόριο (56%), η μετάλλευση (55%), η μεταποίηση (46%) και η αυτοκινητοβιομηχανία (43%). Είναι σαφές ότι τα επιχειρηματικά μοντέλα που είναι δύσκολο να ψηφιοποιηθούν, τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους ανθρώπους, ή που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού είναι πιο εκτεθειμένα. Αντίθετα, οι λιγότερο επηρεασμένοι τομείς είναι οι επαγγελματικές υπηρεσίες (4%), η υψηλή τεχνολογία (5%), η εκπαίδευση (9%), η ασφάλιση (10%) και οι τηλεπικοινωνίες (12%). Ωστόσο, ανάλογα με το πόσο καιρό θα διαρκέσει η κατάσταση, πολλοί από αυτούς τους τομείς θα δεχθούν, επίσης, τις επιπτώσεις της περιορισμένης χρηματοδότησης για επιλεκτικά projects και υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας.
Επαναπροσδιορισμός μετά την πανδημία
Τα επίπεδα ετοιμότητας και ανθεκτικότητας θα καθορίσουν την πορεία ενός οργανισμού μετά την κρίση και τις επιπτώσεις στο εργατικό δυναμικό. Οι έξυπνες εταιρείες ακολουθούν τρόπους για να επιστρέψουν - τουλάχιστον σε μια νέα κανονικότητα- μετά τον COVID-19, καθώς και ευκαιρίες για βαθύτερη αναδιοργάνωση , ώστε να αναδημιουργήσουν την επιχείρηση. Όσον αφορά τον επαναπροσδιορισμό, πολλοί αναγνωρίζουν επίσης ότι το κριτήριο επιτυχίας πρέπει να αλλάξει, για ένα πιο υπεύθυνο μέλλον. Σήμερα, οι εταιρείες εμπίπτουν σε τέσσερις κατηγορίες, βάσει της ετοιμότητας και της ανθεκτικότητας (Παρακάτω Σχήμα).
Ευρύτερο σύνολο δεξιοτήτων
Η πανδημία αναδεικνύει πώς ένα ζωτικό κομμάτι της μελλοντικής ανθεκτικότητας θα αποτελέσει η διαμεσολάβηση του ταλέντου - δηλαδή, έχοντας μια πιο γενική εικόνα της προέλευσης των δεξιοτήτων. Λιγότερο ανθεκτικοί τομείς θα μπορούσαν να προστατεύσουν τους εργαζομένους δανείζοντας υπαλλήλους σε βιομηχανίες υψηλής ανθεκτικότητας (που πληρώνουν τους μισθούς τους) για περιορισμένη χρονική περίοδο, με συμβάσεις υψηλών προδιαγραφών ώστε να σταματήσει το παράνομο «κυνήγι» του προσωπικού, για παράδειγμα. Κατά την τρέχουσα κρίση, προέκυψαν συνεργασίες συμφερόντων, όπως οι βρετανικές αεροπορικές εταιρείες που προσφέρουν πλήρωμα καμπίνας εδάφους, ως επιπρόσθετο προσωπικό σε προσωρινά νοσοκομεία, ή όπως το «Hilton», βοηθώντας τους εργαζομένους του να υποβάλουν αίτηση για προσωρινή εργασία σε εταιρείες ηλεκτρονικού εμπορίου. Στο μέλλον, τέτοιες στρατηγικές συνεργασίες θα γίνουν πιο επιτηδευμένες και οι συμφωνίες για τη διαμεσολάβηση του ταλέντου θα αποτελούν σήμα κατατεθέν των υπεύθυνων εργοδοτών.
Η άποψη για τις απαιτούμενες δεξιότητες, επίσης, αλλάζει. Τα δεδομένα της «Talent Trends» αποκαλύπτουν ότι, ακόμη και πριν την κρίση, οι εργαζόμενοι και το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού διαφωνούσαν ως προς το ποιες δεξιότητες είναι και θα είναι απαιτούμενες. Η καινοτομία ήταν στην κορυφή της λίστας των πιο σημαντικών δεξιοτήτων των υπαλλήλων, για το 2020 και 2025. Ωστόσο, δεν συμπίπτει με τη λίστα του ανθρωπίνου δυναμικού, ως προς τις δεξιότητες για το συγκεκριμένο διάστημα. Αντίθετα, το τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού δίνει προτεραιότητα στις ψηφιακές δεξιότητες, όπως το ψηφιακό μάρκετινγκ και η ψηφιοποίηση δεδομένων. Οι εργαζόμενοι ενδέχεται να υποτιμούν μερικές από τις απαραίτητες δεξιότητες μακροπρόθεσμα, όπως το να είναι ευέλικτοι, να αναπτύσσουν σχεδιαστική ή επιχειρηματική σκέψη (οι δεξιότητες που τα τμήματα ανθρωπίνου δυναμικού θεωρούν ότι θα είναι οι σημαντικότερες σε πέντε χρόνια).
Ανάμεσα στους διάφορους τομείς, η αυτοκινητοβιομηχανία, οι εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης και οι εταιρίες λιανικού εμπορίου κατατάσσουν την καινοτομία μεταξύ των τριών κορυφαίων δεξιοτήτων για το 2020, και ίσως είναι γνωστό ότι είναι πραγματικά απαραίτητη σήμερα (ανθεκτικοί τομείς όπως η τεχνολογία και η ασφάλιση επικεντρώνονται σε hard skills, όπως η επιστήμη δεδομένων και η προγνωστική μοντελοποίηση). Όμως, κοιτάζοντας το 2025, βλέπουμε ότι τόσο οι περισσότερο, όσο και οι λιγότερο, ανθεκτικές βιομηχανίες, κατατάσσουν τον ευέλικτο μετασχηματισμό μεταξύ των δύο κορυφαίων δεξιοτήτων, που απαιτούνται από τους εργαζόμενους. Αναμφίβολα, η ευελιξία θα κυριαρχήσει φέτος στις συζητήσεις, καθώς οι εταιρείες λαμβάνουν μέτρα για ταυτόχρονη ανάκαμψη και αναδιαμόρφωση.
Διατήρηση της δυναμικής
Ο COVID-19 αποτελεί κινητήρια δύναμη για αλλαγή - και είναι μια αλλαγή που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι. Παγιδευμένα, με χαμηλή παραγωγικότητα και με στενά περιθώρια, πολλά επιχειρηματικά μοντέλα πάσχισαν να δημιουργήσουν χώρο για καινοτομία, αφήνοντας τους εργαζόμενους απογοητευμένους. Η ανταπόκριση των οργανισμών στην πανδημία έχει δημιουργήσει άνευ προηγουμένου διακλαδική συνεργασία. Ποιος θα φανταζόταν ότι οι άνθρωποι θα μεταμόρφωναν τις μάσκες κατάδυσης σε αναπνευστήρες, ή ότι οι τιτάνες της τεχνολογίας θα συγκέντρωναν υπολογιστική δύναμη προς αναζήτηση θεραπειών; Με το ηθικό των εργαζομένων ανυψωμένο, λόγω της μεγάλης κατανόησης και δράσεων για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης, ποιες άλλες πελατειακές ή κοινωνικές προκλήσεις μπορούμε να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τώρα μέσω μιας κοινής δημιουργικής διεργασίας;
Οι ψηφιακές δεξιότητες, η σχεδιαστική σκέψη, η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία θα είναι όλες κρίσιμες δεξιότητες μετά την πανδημία. Η πρόκληση θα είναι να διατηρηθεί η βιαστικά δομημένη πολιτιστική υποδομή, που προωθεί την πραγματική εφευρετικότητα. Η διατήρηση της δυναμικής για αλλαγή που έφερε ο COVID-19, ακούσια, στο τραπέζι είναι μια ευκαιρία να επικεντρωθούμε στις δεξιότητες που μας επιτρέπουν να ανοικοδομηθούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
*πρώτη δημοσίευση: www.weforum.org
Από: Athanase Papandropoulos
