Του Τάσου Παπαδόπουλου
Η φράση στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, ότι εκφράζει την έντονη αποδοκιμασία της, για τις νέες μονομερείς και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων δραστηριοτήτων της, αναχαιτίζει άραγε, την προκλητική και επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας;
Ή μήπως η επόμενη παράγραφος των συμπερασμάτων ότι : «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Τουρκία να σεβαστεί τα ψηφίσματα 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ τονίζοντας τη σημασία του καθεστώτος των Βαρωσίων, και επαναλαμβάνοντας την πλήρη αλληλεγγύη του προς την Ελλάδα και την Κύπρο» θα εξημερώσουν το άγριο θηρίο;
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τέλος, «καλεί την Τουρκία να αντιστρέψει αυτές τις ενέργειες και να εργαστεί για τη μείωση των εντάσεων κατά τρόπο συνεπή και συστηματικό».
Την προηγουμένη ο πολέμαρχος-ισλαμιστής νέο-Οθωμανός σουλτάνος της Άγκυρας, με αρκετή έπαρση δήλωνε στο κοινό του, για να το ακούσουν στις Βρυξέλλες, ότι επεμβαίνει όπου υπάρχει βία, ως νέος ΟΗΕ, από τη Συρία μέχρι τη Σομαλία, με την απίθανη δικαιολογία, ότι υπάρχει ιστορική ευθύνη που του έχουν φορτώσει οι πρόγονοί του!!!
Αστεία πράγματα. Η Μέρκελ που με νύχια και με δόντια απέτρεψε την επιβολή κυρώσεων στην Σύνοδο Κορυφής της 1ης Οκτωβρίου σε βάρος της Τουρκίας, έφαγε μια δεύτερη χυλόπιτα. Η πρώτη, που προηγήθηκε, ήταν αυτή τον περασμένο Ιανουάριο στη Σύνοδο του Βερολίνου για τη Λιβύη. Την απαγόρευση προμήθειας όπλων στους εμπολέμους, ο Ερντογάν την έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
Έφτασε στο άκρως προκλητικό σημείο τα βάλει τα τουρκικά πολεμικά να στοχεύσουν γαλλικό πλοίο, που ήταν επιφορτισμένο με την επιτήρηση του εμπάργκο μεταφοράς όπλων, προς τους εμπόλεμους της Λιβύης. Το ΝΑΤΟ που ανέλαβε να διερευνήσει το θέμα καταχώνιασε στα κιτάπια του τα αποτελέσματα, και πέρα βρέχει που λένε.
Κάτι ανάλογο κάνει ο Ερντογάν και στην κρίση του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Μολονότι σύσσωμη η διεθνής Κοινότητα προτρέπει και επιχειρεί να οδηγήσει τις δύο πλευρές στην κατάπαυση του πυρός, η Τουρκία παροτρύνει το Αζερμπαϊτζάν να εισβάλει στην διαφιλονικούμενη περιοχή και να καταλάβει τον θύλακα, που βρίσκεται κάτω από την αυτοδιοίκηση των Αρμενίων.
Οι Τούρκοι δεν κρύβουν τα επιθετικά-επεκτατικά σχέδιά τους. Βγάζει το ΥΠΕΞ τους non paper με έξι δήθεν λόγους με αόριστο περιεχόμενο, αθέτησης από πλευράς Ελλάδος των συμφωνηθέντων, για την έναρξη των διερευνητικών, κι από την άλλη ο ίδιος ο σουλτάνος λέει στο κομματικό κοινό του, ότι έβγαλε το Oruc Reis στη Μεσόγειο, για να μην κερδίσει χρόνο η Ελλάδα.
Αυτό σημαίνει ότι ξύνει τα νύχια του για σύρραξη και δεν θέλει να έχει την Ελλάδα απέναντί του, με τις Ένοπλες Δυνάμεις της σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα, που θα υπάρχει μετά την προμήθεια των Rafale, τον εκσυγχρονισμό των F-16, την αγορά νέων φρεγατών, την συντήρηση ελικοπτέρων και την προμήθεια βλημάτων για εναέρια και πλωτά μέσα.
Θεωρεί ότι τον βολεύει και η σημερινή συγκυρία, μια και όλοι οι αναλυτές υποστηρίζουν, ότι μόνο ένα τηλεφώνημα από τον Λευκό Οίκο είναι ικανό να φρενάρει τα επεκτατικά σχέδια του.
Πως μπορεί να συγκρατήσει άραγε η Ελλάδα τον πολεμοχαρή ανατολίτη, που θέλει να σβήσει τον Μουσταφά Κεμάλ και να αναδείξει το άστρο του στη θέση του, ως ο νέος Σουλτάνος Σελίμ της νέο-Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που επιθυμεί διακαώς να αναστήσει;
Μολονότι υπάρχει μια σχετική συναίνεση του πολιτικού κόσμου σε επίπεδο στρατηγικής, εν τούτοις ακούγονται στο επίπεδο τακτικών κινήσεων δηλώσεις όπως αυτή του Α. Τσίπρα, που λέει να επεκτείνει η Ελλάδα στα 12 μίλια την αιγιαλίτιδα ζώνη της, αρχικά στην νοτιοανατολική Κρήτη και εν συνεχεία στο Καστελόριζο, στη Ρόδο την Κάρπαθο και την Κάσο.
Η Φώφη Γεννηματά, που έχει διατελέσει και Αν. υπουργός Άμυνας βάζει την κόκκινη γραμμή στα 12 μίλια και ζητάει να μην επιτρέψει η Ελλάδα στο Oruc Reis να κάνει έρευνες μεταξύ 6 και 12 μιλίων.
Και οι δύο αυτές απόψεις, όπως και μια τρίτη που ακούγεται από ακαδημαϊκούς και στρατιωτικούς κύκλους, που πλειοδοτεί ζητώντας την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης σε ολόκληρο το Αιγαίο στα 12 μίλια, χρειάζεται μια απάντηση που συνοψίζεται στο εξής ερώτημα.
Όχι αυτό που αφορά το casus belli της Τουρκίας, αλλά το πιθανότερο σενάριο, που είναι αυτό της άρνησης του Ερντογάν να αποδεχθεί το αναφαίρετο κατά το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Αν συνεχίσει να στέλνει ερευνητικά ανάμεσα στα 6-12 μίλια αρνούμενη η Τουρκία να αποδεχθεί την επέκταση αυτή πως απαντάει η Ελλάδα;
Πως πρέπει να αντιδράσει η Αθήνα όταν θα παραβιαστεί ευθέως η κυριαρχία της; Θα βουλιάξει το ερευνητικό σκάφος, που θα στείλουν οι Τούρκοι;
Σε αυτά τα ερωτήματα είναι καλό να απαντήσουμε όλοι ως κοινωνία, μια και σε άλλες λιγότερο ταραγμένες περιόδους, θα ήταν καλό και χρήσιμο να γίνουν όλα αυτά, όχι όμως τώρα που η Τουρκία έχει μεγαλύτερες δυνατότητες στις ανοιχτές θάλασσες απ’ ότι στο παρελθόν.
Η Ελλάδα με τις θεωρίες να μην δώσουμε δεκάρα στις Ένοπλες Δυνάμεις, παρέλειψε να συντηρήσει τις τέσσερις φρεγάτες Μέκο που διαθέτει και δεν παρήγγειλε εγκαίρως άλλες τόσες, που χρειάζεται το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας.
Γιατί στην εποχή μας οι πόλεμοι δεν γίνονται με σπαθιά και ασπίδες, αλλά με σύγχρονα οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα, που χειρίζονται τα άξια στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας.
Το πολιτικοστρατιωτικό παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή μας είναι περίπλοκο και χρειάζεται δυνατούς λύτες, μια και ο Σουλτάνος της Άγκυρας δεν λογαριάζει, ούτε νόμους ούτε Προφήτες και χρησιμοποιεί το γιαταγάνι του, μια και έχει βάλει αμέτι μουχαμπέτι να επανιδρύσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η πολιτική επιπολαιότητα στις μέρες μας, είναι θανάσιμο αμάρτημα, μια και από τη μια πρέπει κανείς να ζυγίσει την ειρήνη και την ευημερία και από την άλλη την εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μας…
