του N. Peter Kramer
Η πανδημία έπληξε σκληρότερα την Ιταλία, συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Υπό κανονικές συνθήκες, η χώρα θα έπρεπε να έχει τη δυνατότητα να βασίζεται σε άλλα κράτη μέλη για βοήθεια: αυτό δεν είναι άλλωστε η αλληλεγγύη, την οποία διακηρύττει η ΕΕ; Όταν, όμως, η Ιταλία ζήτησε ιατρικό υλικό έκτακτης ανάγκης την προηγούμενη εβδομάδα, το αίτημά της δεν εισακούστηκε. Η Κίνα ήταν η χώρα που απροσδόκητα ανταποκρίθηκε προσφέροντας κρίσιμο ιατρικό εξοπλισμό. Το πλήγμα της Ιταλίας αποτέλεσε μια άκρως απογοητευτική δοκιμασία της αλληλεγγύης της ΕΕ.
Είναι δεδομένο λοιπόν, ότι οι μονομερείς πρακτικές μεταξύ των κρατών- μελών της ΕΕ ολοένα και αυξάνονται. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Σε αυτές τις ασυνήθιστες συνθήκες, υπό ενός απειλητικού για τη ζωή ιού, οι χώρες της ΕΕ προχωρούν μεμονωμένα σε συνοριακούς ελέγχους, στην αστυνόμευση εκδηλώσεων, στο κλείσιμο σχολείων, σε παροχή βοήθειας προς τις επιχειρήσεις και σε δεσμεύσεις. Ακόμη και η Angela Merkel, η οποία το 2015 άνοιξε τα σύνορα της χώρας της για περισσότερους από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, έσπευσε να κλείσει τα ίδια σύνορα την προηγούμενη Κυριακή. Σε ένα σπάνιο τηλεοπτικό διάγγελμα, είπε στους Γερμανούς συμπατριώτες της «να δρουν μαζί σε συνθήκες αλληλεγγύης».
Τελικά, την Τρίτη, οι ηγέτες της ΕΕ, κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, επιβεβαίωσαν την πρόταση της Επιτροπής για το κλείσιμο των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ και των συνόρων της Σένγκεν για τουλάχιστον 30 ημέρες, καθώς συνέχιζαν τις προσπάθειες ώστε να βρεθεί μια κοινή απάντηση στην έξαρση του κορονοϊού. Αυτό σημαίνει ότι κάθε κράτος μέλος μπορεί να προχωρήσει μόνο του με δάνεια και εγγυήσεις δανείων, παρέχοντας κρατική χρηματοδότηση σε επιχειρήσεις που έχουν πληγεί, καθώς και μέτρα υποστήριξης για τις εταιρείες, από φοροαπαλλαγές μέχρι και την καταβολή άνω του 90% των πληρωμών από το κράτος.
Και όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Θα παραλείψει τις εθνικές οφειλές προς τις «Βρυξέλλες». Και σύντομα θα διαθέσει δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ αναξιοποίητων κεφαλαίων! Οι υπουργοί οικονομικών της ΕΕ συμφώνησαν στο μεταξύ να απαλλάξουν τις δημόσιες δαπάνες, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων τόνωσης αναφορικά με την αντιμετώπιση του κορονοϊού, από τους αυστηρούς κανόνες της ΕΕ για τις εθνικές δαπάνες.
Φαίνεται ότι η ανάγκη «δεν γνωρίζει» από κανόνες, αλλά από σύνορα. Και από ευρώ, φυσικά.